Marc ha escrit:Bon dia,
A mi m'agrada la proposta del Jordi i la recolzo; m'agradaria provar-ho i veure com ens va.
A més a més, en proposo una variant:
Per tal d'acabar amb el debat dels que van més ràpid que la mitjana i se senten ofesos perquè no els deixen avançar, proposo que es posi un road leader i just darrera hi vagin els ràpids. A continuació, pot anar-hi el de les cruïlles i darrera seu tot el grup en la formació habitual de cada cap de setmana.
D'aquesta manera es maten varis temes de cop:
1- Els que corren i volen carretera oberta (que no existeix mai perquè sempre hi ha obstacles), que tirin endavant i vagin tan ràpid com vulguin i administrin entre ells el tema dels avançaments i altres històries com millor els convingui.
2- Els que no tenen GPS o simplement no el volen seguir per comoditat, poden quedar-se darrere i tindran la guia habitual a les cruïlles.
3- Als que els agrada seguir tenint gent a les cruïlles perquè els fa sentir que formen part d'una sortida amb amics i gent amb la que comparteix afició (com a un servidor), o que simplement són romàntics del sistema, doncs poden també quedar-se al darrere i seguir com sempre.
El que no pot ser, és que a cada sortida hi hagi el mateix debat de ràpids i lents, i hi hagi friccions entre nosaltres. I respecte a això, jo tinc una teoria que ja explicaré a la taula rodona.
He dit
Lo siento, pero no estoy de acuerdo contigo, Marc.
Éste año no voy a poder asistir a la KDD, así que intentaré explicarme un poco aquí....
Hacer ésa "selección" de los compañeros participantes en la salida me parece como poco discriminatoria....
Quién decide en qué grupo estará cada uno? Se estará de acuerdo? Hay que decidir si ése día te apetecerá rodar más lento? Habrá brazaletes de colores para diferenciar las distintas "categorías"? Y distintos grados del mismo color, según la capacidad de cada uno, dentro del mismo grupo?
Creo que no hay un auténtico problema con éste tema. A veces uno levanta una poco más la voz que otro, pero en el fondo todos aprendemos a conocernos y a rodar juntos.
La maravilla de éste grupo es precisamente que tienen cabida diferentes capacidades, motos y necesidades de adrenalina de cada uno. Yo, personalmente lo recomiendo a mis amigos precisamente por éso: todos podemos disfrutar, los rápidos, los lentos, los que están aprendiendo, los que saben mucho y de los cuáles aprendemos los demás.
También quisiera aprovechar para comentar que no se me ocurre un sistema mejor que el de cruilles. Si alguna vez se ha perdido alguien no es por culpa del sistema, que a mi juicio no tiene ninguna pega, sino por error humano. Y cuando ha ocurrido una pérdida siempre se ha solucionado gracias al sacrificio de organizadores y compañeros. Hay un grupo fantástico de gente, aunque alguna vez haya algún roce. Y cuando lo ha habido, casi siempre ha acabado en anécdota...
Y aquí lo dejo, que me estoy poniendo ñoño...
Saludos.