
En els primers tests en el circuit Ricardo Tormo Elias ha fet molts millors temps que en Marco Melandri amb una Ducati "pata negra".
No és per res, però penso que Elias és un serio candidat als pòdiums de l'any vinent en la categoria reina. Adeu Pedrosa i bridgeStoner.
.............................................................................................................................
Lo ha pasado mal este año, pero Toni Elías es optimista tras subirse por primera vez a la Ducati. Sabe que el gran salto llegará cuando fiche por un equipo oficial, pero espera ganárselo en 2008 con una moto a la que espera acoplarse rápidamente, aunque no volverá a subirse a ella hasta enero.
—Después de una temporada tan dura, con lesión incluida, es una buena terapia probar una moto que se ajusta a usted como un zapato.
—No está mal. Yo siempre quiero más, pero hemos empezado mejor de lo que esperaba. Estoy contento de terminar así este año.
—¿Será 'la moto' de Elías?
—Hay que pensar que sí, si no, malo. Esta moto tiene grandes posibilidades y con trabajo a ver dónde conseguimos llegar. Estoy contento, pero hay que tocar con los pies en el suelo. Es una moto muy diferente en cuanto a motor, chasis, electrónica. Es todo diferente y ahora para mí es efectiva. Por el poco tiempo que la he tenido me he adaptado bastante bien y de momento nos hemos centrado sólo en la posición y algo básico de puesta punto.
—¿Pero no siente que puede ser la oportunidad de tu vida?
—Se irá viendo. Lo que sí tengo claro es que sí quiero hacerlo bien, pero hay que ver cómo evolucionan las cosas, si conseguimos ponerla más a mi gusto, pero es una moto que corre, que tiene un buen potencial. Hay un punto de partida bueno.
—¿Qué le parece el control de tracción, es tan sofisticado?
—Sí. Trabaja muchísimo. Está continuamente actuando si vas tumbado, si abres gas, si patina… Actúa en función de lo que siente.
—¿Y esto da confianza?
—Hay que tenerlo muy en el sitio porque también te puede perjudicar. Si la electrónica no está ajustada…
—Pero da la sensación de que a Stoner no le perjudica...
—Bueno, supongo que es porque lo tiene en el sitio, pero esto es cuestión de trabajo.
—En dos días ha rodado más rápido que con la Honda, ¿Cómo se digiere esto?
—He rodado más rápido en un día que con la Honda todo un año. Ya en sólo tres horas había mejorado. Con lo que he tenido este año nunca me he encontrado bien. Ahora ha sido coger la Ducati y lo he notado.
—¿Qué tiene de especial la Ducati?
—Suena diferente, la posición es diferente, todo es diferente…
—Hasta enero no regresa a los entrenamientos. ¿No le gustaría entrenarse más, como el resto?
—Me gustaría ir a Malasia y a Jerez para ir evolucionando, pero ahora necesito sacarme todos los hierros de la pierna, descansar psicológicamente, que ha sido un año muy duro y me vendrá bien descansar hasta enero.
—¿Qué le puede poner a esta moto Toni Elías que no le haya podido poner a las demás?
—Yo lo pongo todo siempre. Sólo falta que me transmita esas sensaciones que necesito para pilotar como me gusta.
—De momento, está por delante de su ex compañero Melandri, que lleva la oficial.
—Aún es pronto. Marco es un buen piloto y está en el primer equipo, tiene todo para hacerlo igual de bien que Stoner. Yo espero estar muy cerca.
—¿Qué pasos ha dado mal desde que llegó a MotoGP?
—No entré en MotoGP ni cuando yo quería ni con el poder necesario para hacer una buena entrada y esto ha ido teniendo unas consecuencias. Ya es la tercera moto que conozco pero siempre con motos de segunda fila. Ojalá hubiese podido probar las oficiales y te pudiera decir más.
—¿Le supone un estrés adicional estar siempre en segunda fila con motos privadas?
—Hasta ahora las cosas no han sido fáciles y seguirán siendo difíciles, pero estoy convencido de que tarde o temprano llegará lo que tiene que llegar, no sé cuándo pero llegará.
—¿Esta moto le da esa confianza?
—Ojalá, pero no lo sé.
—¿Se acuerda de alguien en particular en estos momentos?
—No. De nadie. Yo voy a mi rollo. He pasado página.
—Siempre se ha dicho que le faltaba algo de fuerza mental. ¿En un equipo privado a veces hay que olvidarse de cosas que ve para no volverse loco?
—Esto es difícil olvidarlo porque es un problema. No es que te lo inventes, es un problema que tienes día a día y hay que convivir con ello. La única opción es algún día estar en un equipo oficial pero eso se verá. Tenemos todo el 2008 por delante y una buena opción.
—¿Cuál será su objetivo?
—No sé, las cosas salen solas.